فرش عمده

فرش یک کف پوش نساجی است که معمولاً از یک لایه بالایی از شمع متصل به پشتی تشکیل شده است. شمع به طور سنتی از پشم ساخته می شد ، اما از قرن بیستم الیاف مصنوعی مانند پلی پروپیلن ، نایلون یا پلی استر اغلب استفاده می شد، زیرا این الیاف ارزان تر از پشم هستند. شمع معمولاً از تافت های پیچ خورده تشکیل شده است که معمولاً برای حفظ ساختار خود تحت عملیات حرارتی قرار می گیرند. اصطلاح فرش اغلب در زمینه ای مشابه با اصطلاح فرش استفاده می شود ، اما فرش ها معمولاً کوچکتر از یک اتاق هستند و به زمین متصل نیستند.

از فرش ها برای اهداف مختلفی استفاده می شود، که شامل عایق کردن پای فرد از کاشی سرد یا کف بتنی، راحت تر کردن اتاق به عنوان مکانی برای نشستن روی زمین (مثلاً هنگام بازی با کودکان یا به عنوان سجاده نماز ) است. کاهش صدای راه رفتن (به ویژه در ساختمان های آپارتمانی ) و افزودن دکوراسیون یا رنگ به اتاق. فرش ها را می توان در هر رنگی با استفاده از الیاف رنگ شده متفاوت ساخت. فرش ها می توانند انواع مختلفی از نقش ها و نقوش داشته باشند که برای تزئین سطح استفاده می شوند. فرش در موسسات صنعتی و تجاری مانند فروشگاه های خرده فروشی و هتل ها و در خانه های شخصی استفاده می شود. امروزه طیف وسیعی از فرش‌ها و قالی‌ها با قیمت‌ها و سطوح کیفی مختلف در دسترس هستند، از فرش‌های ارزان قیمت مصنوعی که در کارخانه‌ها به‌طور انبوه تولید می‌شوند و در ساختمان‌های تجاری استفاده می‌شوند تا فرش‌های پشمی دست‌باف گران‌قیمتی که در منازل شخصی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

فرش‌ها را می‌توان بر روی ماشین بافندگی کاملاً مشابه پارچه‌های بافته ، با استفاده از نمد سوزنی ، گره‌بندی شده با دست (در قالی‌های شرقی )، با پرزهای آن‌ها که به مواد پشتی تزریق می‌شود (به نام تافتینگ)، بافته شده، با قلاب کردن پشم یا پنبه ساخته می‌شود. مش های یک پارچه محکم، یا گلدوزی شده . فرش معمولاً در عرض های 12 فوت (3.7 متر) و 15 فوت (4.6 متر) در ایالات متحده و 4 متر (13 فوت) و 5 متر (16 فوت) در اروپا ساخته می شود. از قرن 19 و 20، در صورت لزوم برای فرش دیوار به دیوار، عرض های مختلف فرش را می توان با آهن درز و نوار درز (که قبلاً به هم دوخته می شد) به هم دوخت و روی یک لایه زیرین بالشتک (پادری) روی زمین ثابت کرد. ) با استفاده از میخ، نوارهای چسبنده (که در انگلستان به عنوان میله های گیره شناخته می شود)، چسب ها، یا گاهی اوقات میله های پله فلزی تزئینی . فرش دیوار به دیوار از فرش یا حصیر که کف پوش های شل و گشاد هستند متمایز می شود ، زیرا فرش دیوار به دیوار روی زمین ثابت می شود و سطح بسیار بیشتری را می پوشاند.

بزرگترین فرش های ایجاد شده توسط بافندگان عشایر ترکمن که به قالی های «اصلی» معروف است در کف چادر نشین های ترکمن استفاده می شد . 

آن‌ها معمولاً از یک سری مدال‌های کوچک تکراری ، معروف به گل، استفاده می‌کردند که بر اساس قبیله بافنده ، شکلشان متفاوت بود .